گروه درمانی شکلی از روان درمانی است که در آن درمانگر با گروهی از افراد، معمولاً از 5 تا 15 نفر که مسائل یا مشکلات مشابهی دارند، کار می کند.
جلسات گروه درمانی معمولاً یک بار در هفته برگزار می شود و بسته به نیاز اعضای گروه و اهداف درمان می تواند از چند ماه تا چندین سال طول بکشد.
در طول جلسات درمانی، اعضا تشویق می شوند تا تجربیات، افکار و احساسات خود را با سایر اعضا به اشتراک بگذارند. درمانگر بحث را تسهیل می کند و به اعضا کمک می کند از یکدیگر حمایت کنند و از یکدیگر یاد بگیرند.
گروه درمانی می تواند برای درمان طیف گسترده ای از مسائل بهداشت روانی، از جمله افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، اختلالات خوردن و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده شود. این می تواند به ویژه برای افرادی که در مبارزات خود احساس انزوا یا تنهایی می کنند مفید باشد، زیرا باعث ایجاد حس اجتماع و حمایت می شود.
گروه درمانی بخش مهمی از برنامه های کاردرمانی است، به ویژه در محیط های بهداشت روان. کاردرمانگران از این روش برای کمک به افراد برای توسعه مهارت ها و اعتماد به نفس مورد نیاز برای شرکت در فعالیت ها و روابط معنادار استفاده می کنند.
در کاردرمانی، جلسات گروه درمانی ممکن است بر اهداف مختلفی مانند بهبود مهارت های اجتماعی، افزایش عزت نفس، یا یادگیری راهبردهای مقابله ای جدید متمرکز باشد. درمانگر ممکن است از فعالیت‌های مختلفی مانند پروژه‌های هنری، تمرین‌های ایفای نقش یا بحث‌های گروهی برای کمک به اعضای گروه برای دستیابی به این اهداف استفاده کند.
گروه درمانی در کاردرمانی ممکن است شامل فعالیت هایی باشد که بر مهارت های عملکردی خاصی مانند آشپزی، باغبانی یا نجاری متمرکز هستند. این فعالیت‌ها می‌توانند به افراد کمک کنند تا مهارت‌های فیزیکی، شناختی و عاطفی را که برای شرکت در فعالیت‌های روزمره زندگی نیاز دارند، توسعه دهند.
یکی از مزایای گروه درمانی در کاردرمانی این است که به افراد فرصت می دهد تا مهارت های خود را در محیطی حمایتی و امن تمرین کنند. اعضای گروه می توانند از تجربیات یکدیگر بیاموزند و بازخورد و تشویق یکدیگر را ارائه دهند، که می تواند به ویژه برای افرادی که ممکن است احساس انزوا یا جدا شدن از دیگران کنند، مفید باشد.
انواع گروه درمانی
انواع مختلفی از گروه درمانی وجود دارد که هر کدام رویکرد و اهداف منحصر به فرد خود را دارند. در اینجا برخی از رایج ترین انواع گروه درمانی آورده شده است:
گروه های آموزشی روانی: این گروه ها بر ارائه اطلاعات و آموزش در مورد یک موضوع یا مشکل خاص مانند مدیریت استرس، کنترل خشم یا بهبودی اعتیاد تمرکز می کنند.
گروه‌های حمایتی: این گروه‌ها محیطی امن و حمایت‌کننده را برای افرادی که با موضوع یا مشکل خاصی مانند غم و اندوه، بیماری مزمن یا اعتیاد سروکار دارند، فراهم می‌کنند.
گروه های شناختی-رفتاری: این گروه ها بر شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتارهای منفی که به مسائل مربوط به سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی کمک می کند، تمرکز می کنند.
گروه های فرآیندی بین فردی: این گروه ها بر بهبود روابط بین فردی و مهارت های ارتباطی، اغلب با بررسی الگوهای رفتاری درون گروه تمرکز می کنند.
گروه های روان پویایی: این گروه ها بر کاوش افکار و احساسات ناخودآگاه، اغلب با بررسی تجربیات و روابط گذشته تمرکز می کنند.
گروه‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی: این گروه‌ها بر توسعه مهارت‌های ذهن‌آگاهی، مانند مدیتیشن و تمرین‌های تنفسی تمرکز می‌کنند تا به افراد در مدیریت استرس و بهبود رفاه عاطفی کمک کنند.
موارد کاربرد
گروه درمانی را می توان برای درمان طیف وسیعی از مسائل سلامت روان و سایر مشکلات استفاده کرد. در اینجا برخی از رایج ترین مسائلی که ممکن است گروه درمانی برای آنها استفاده شود آورده شده است:
افسردگی: گروه درمانی می تواند یک درمان موثر برای افسردگی باشد، زیرا حمایت اجتماعی را فراهم می کند و به افراد کمک می کند تا مهارت های مقابله ای جدید را توسعه دهند.
اضطراب: این روش می تواند به افراد مبتلا به اضطراب کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و تکنیک های آرام سازی را توسعه دهند.
سوء مصرف مواد: گروه درمانی می تواند محیطی حمایتی را برای افراد فراهم کند تا در مورد مبارزه خود با اعتیاد صحبت کنند و از دیگرانی که تجربیات مشابهی را تجربه می کنند بیاموزند.
اختلالات خوردن: این روش می تواند به افراد مبتلا به اختلالات خوردن کمک کند تا رابطه سالم تری با غذا و بدن خود ایجاد کنند و می تواند حمایت و مسئولیت پذیری را فراهم کند.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): گروه درمانی می تواند یک درمان موثر برای اختلال استرس پس از سانحه باشد، زیرا محیطی امن و حمایتی را برای افراد فراهم می کند تا تجربیات خود را به بحث بگذارند و راهبردهای مقابله ای را بیاموزند.
بیماری مزمن: این روش درمانی می‌تواند برای افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن حمایت اجتماعی و احساس اجتماعی فراهم کند که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی آنها کمک کند.
مسائل مربوط به رابطه: گروه درمانی می تواند به افراد کمک کند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند و روابط سالم تری با دیگران ایجاد کنند.
بیشتر بخوانید :
